Fundusze inwestycyjne stanowią mocno zróżnicowaną kategorię produktów finansowych. Świadczy o tym choćby mnogość metod ich klasyfikacji – można je podzielić pod względem geograficznym, generowanego ryzyka, zawartości portfela czy formy uczestnictwa. Zgodnie z tym ostatnim kryterium podziału, dzieli się je na fundusze otwarte, specjalistyczne otwarte oraz zamknięte.
Początkujący inwestorzy powinni skupić się przede wszystkim na ofercie funduszy inwestycyjnych otwartych (FIO), które mają prostszą konstrukcję i bardziej przejrzyste zasady działania, niż rozwiązania zamknięte (FIZ). Poza tym, w przeciwieństwie do tych drugich, są dostępne dla szerokiego grona klientów i nie wiążą się z koniecznością posiadania rozległej wiedzy finansowej i inwestycyjnej. Co jeszcze warto o nich wiedzieć?
FIO i FIZ – jednakowy profesjonalizm
Fundusze otwarte i zamknięte łączy przede wszystkim fakt, że wpłacanymi do nich środkami zarządza grupa ekspertów finansowych i inwestycyjnych. W tej grupie można znaleźć między innymi doradców inwestycyjnych, analityków finansowych, czy doradców z zakresu obrotu giełdowego. Wykorzystując swoją wiedzę i doświadczenie, dążą oni do wypracowania takich rozwiązań, które zapewnią funduszowi możliwie jak najlepsze wyniki, a jednocześnie będą wpisywały się w jego statut i politykę funduszu inwestycyjnego. Profesjonalne zarządzanie aktywami to w zasadzie jedyne istotne podobieństwo pomiędzy FIO i FIZ-ami. Jakie są główne cechy charakterystyczne rozwiązań otwartych?
Fundusze otwarte – codzienna wycena i wysoka płynność inwestycji
Udziały uczestnika w funduszu otwartym wyrażają tzw. jednostki uczestnictwa. Ich wycena przeprowadzana jest w każdym dniu sesji giełdowej, na podstawie aktualnej wartości aktywów posiadanych przez fundusz. W przeciwieństwie do akcji czy obligacji, jednostki nie są papierami wartościowymi i nie znajdują się w obrocie giełdowym – transakcje kupna i sprzedaży zawiązywane są wyłącznie z emitującym je funduszem. Ponieważ jednak transakcje te można zawierać w każdym dniu roboczym, fundusze otwarte stanowią przykład inwestycji o wysokiej płynności. To duża zaleta, która sprawia, że uczestnicy funduszu mogą z łatwością stosować swoje strategie inwestycyjne, a w razie potrzeby szybko zareagować na zmianę sytuacji rynkowej.
W co mogą inwestować fundusze otwarte?
Portfele inwestycyjne FIO zawierają przede wszystkim te rodzaje aktywów, które można szybko zamienić na gotówkę; zaliczają się do nich między innymi akcje, surowce, obligacje czy produkty rynku pieniężnego. Wynika to z faktu, że fundusze otwarte muszą być w stanie z łatwością odkupywać jednostki uczestnictwa na żądanie uczestników – posiadanie trudnych do spieniężenia inwestycji znacznie utrudniałoby im wywiązywanie się z tego obowiązku.
W porównaniu z FIZ-ami, fundusze otwarte podlegają również większym ograniczeniom w zakresie potencjalnych rodzajów inwestycji, czy też limitom związanym z maksymalnym zaangażowaniem kapitałowym w poszczególnych aktywach. Na przykład nie mogą one inwestować na rynku nieruchomości, jak również posiadać zbyt wielu akcji jednej spółki.
FIO to niski próg wejścia w inwestycję
Ważną zaletą funduszy inwestycyjnych otwartych jest również fakt, że można w nie inwestować nawet niewielkie oszczędności. W przypadku funduszy zamkniętych, próg wejścia w inwestycję wynosi najczęściej co najmniej aż 40 tys. euro, tymczasem FIO są dostępne nawet już od 100 zł (o zarządzających nimi TFI można przeczytać na: https://www.deutschebank.pl/klienci-indywidualni/inwestycje/fundusze-inwestycyjne/fundusze-inwestycyjne-otwarte-fio.html). Co ważne, nie trzeba przy tym deklarować i dokonywać regularnych wpłat do funduszu otwartego. Inwestor sam decyduje więc, czy chce ulokować od razu całą przewidzianą kwotę, czy też woli zdecydować się na systematyczne oszczędzanie.
Artykuł sponsorowany.
